over HvM
Hanneke von Meijenfeldt (1956, getrouwd, drie kinderen) heeft na de pedagogische academie in Utrecht in eerste instantie veel in het buitenland gewerkt. “Die internationale ervaring heeft bijgedragen aan mijn relativeringsvermogen. Het los zijn van de West-Europese werkcultuur die vooral gericht op effectiviteit en optimalisatie, heeft ervoor gezorgd dat ik contact en communicatie meer op waarde schat, zonder de inhoud te vergeten.”
Terug in Nederland heeft ze sinds 1980 in het basisonderwijs gewerkt waar de nadruk steeds meer op de begeleiding van mensen kwam te liggen, eerst als Intern Begeleider en Remedial Teacher, daarna als supervisor en coach. Als geregistreerd begeleidingskundige heeft ze nu sinds 2000 haar eigen coachingsbureau, naast een parttime baan als supervisor voor de UNICOZ onderwijsgroep in Zoetermeer. “Mensen begeleiden is mijn passie. Om samen met u een verhaal met veel onderlagen uit te diepen, en om dóór te praten over zingeving en zo uw drijfveren te ontdekken, is een cadeautje.”
Cliënten en opdrachtgevers omschrijven Hanneke als: enthousiast en met gevoel voor humor, in staat om mensen te motiveren en in hun kracht te zetten, professioneel en integer, betrokken en met een serieuze taakopvatting.
Naast haar werk is Hanneke regelmatig aan het strand te vinden. Heerlijk wandelen in de wind. Een mooi boek en lekker eten zijn aan haar wel besteed. Om inspiratie op te doen leest ze graag het levensbeschouwelijke werk van Buber, Kierkegaard en Levinas.
“Deze denkers geven een verruimend beeld over hoe je het christendom kunt leven. Iedereen mag zijn zoals hij is, is hun boodschap. Zo sta ik in mijn begeleiding!”
Waar gaat het mij ook alweer om?
Welke bijdrage wil ik leveren?
Wil ik deze baan over twee jaar nog steeds?
Waarom ben ik nooit op tijd klaar?
Hoe kan ik mijn werk handiger organiseren?
Waarom laat ik me toch overhalen?
Waarom zijn mijn gedachten zo negatief?
Wat kan ik nu het beste kiezen?
Hoe kan ik mijn gedachten ordenen?
Waarom ervaar ik geen voldoening?
Hoe ga ik om met mijn verdriet?
Waarom voel ik me zo onzeker?